Lectio divina, zwana również duchowym czytaniem, lub pobożnym czytaniem, to metoda czytania Słowa Bożego połączona z modlitwą, która ma na celu wejście w dialog z Bogiem. Modlitwa ta znajduje swoje źródło w rozważaniu Słowa Bożego. Lecto divina długo była uważana za praktykę zarezerwowaną dla zakonników, zwłaszcza Karmelitów, ale od kilkudziesięciu lat powyższa metoda karmienia się Słowem Bożym zyskuje na popularności również wśród osób świeckich. Zmiana ta jest wynikiem zachęt papieży Jana Pawła II i Benedykta XVI, którzy zgodnie z zaleceniami Soboru Watykańskiego II wezwali wszystkich chrześcijan do ponownego odkrycia lectio divina. „Nie ma rzeczy ważniejszej od tego, by umożliwić na nowo dzisiejszemu człowiekowi dostęp do Boga – do Boga, który przemawia i przekazuje nam swoją miłość, abyśmy mieli życie w obfitości.”
Jest to forma wędrówki, którą rozpoczynany lekturą Pisma Świętego, niespiesznią i uważną, która pozwala nam „usłyszeć” co Pan ma nam dziś do powiedzenia. Dopiero z niej może zrodzić się dialog ze Stwórcą prowadzący do komunii duchowej. Praktyka ta, inspirowana przez PaRDeS (egzegeza żydowska) jest dostępna dla każdego. Choć egzegeza może oczywiście stanowić solidną bazę do medytacji, nie jest ona niezbędna do praktyki lectio divina, ponieważ chodzi przede wszystkim o to, by pozwolić się dotknąć Słowu Bożemu. Lectio divina nie ma na celu lepszego poznania tekstów biblijnych, ale lepsze poznanie Boga. *
1
Ojcze, ześlij teraz
Twojego Ducha Świętego
na mnie, abym mógł spotkać
Jezusa w tym Słowie,
które pochodzi od Ciebie. Amen.
2
Powoli, półgłosem czytaj
wybrany tekst, staraj się czytać
ten tekst całym sobą,
umysłem, sercem.
3
Bóg mówi! Staraj się zrozumieć tekst,
postaw pytanie: Co Bóg do mnie mówi? Zatrzymaj się nad zdaniem, słowem,
które przykuło Twoją uwagę,
zaniepokoiło, zadziwiło.
4
Odpowiedz Bogu, teraz Ty mów
do Boga i dziękuj Mu za to,
kim jest w Twoim życiu.
5
Bądź z Bogiem tam, gdzie On przebywa.
W tym czasie postaraj się milczeć
i trwać w skupieniu,
to czas ukojenia i pokoju.
6
Zapisz Słowo, które Cię poruszyło,
wracaj do tego Słowa.
7
Jakie zrodziły się we mnie uczucia
w trakcie medytacji?
Co się wydarzyło na modlitwie?
Popatrzę na to, co mi pomogło,
a co mi przeszkodziło.
8
„Dzięki Jezu” – na koniec dziękuj Bogu
za spotkanie i za Jego Słowo.
Ważne jest dziękczynienie
na koniec modlitwy.
Od czasów Soboru Watykańskiego II Kościół zachęca nas do regularnej praktyki lectio divina. Pozwala ona każdemu wiernemu doświadczyć osobistego spotkania z Bogiem i lepiej zrozumieć relację, jaką chce On z nami zbudować.
Praktyka ta wspomaga nasz rozwój duchowy. Słowo Boże, jak zasiane ziarno, przyniesie owoc. Proces kiełkowania wymaga czasu i sprzyjającej, żyznej gleby. Ziarno zawiera w sobie wszystko czego mu potrzeba, jednak to dopiero spotkanie z glebą i odpowiednie warunki sprawią, że przyniesie owoc. Nasza modlitwa wkracza w inny wymiar ponieważ staje się odpowiedzią na wiadomość od Boga, a nie jedynie prośbą z naszej strony. *