Blog
Blog
Miłosierdzie Boże – w teologii chrześcijańskiej to największy z przymiotów Boga, polegający na przebaczeniu grzesznikom. Jest przejawem mocy i dobroci Boga. To tajemnica, w której Pan Bóg tak ukochał świat, że człowiek nie jest w stanie, bez względu na to, jaki by prowadził sposób życia, wyrwać się z tej miłości. Bez względu na liczbę naszych upadków, Bóg zawsze daje szansę. Nie chce, aby jakakolwiek dusza zatraciła się w piekle. Jako kochający ojciec walczy o każdego z nas. Boże miłosierdzie jest wielkie i nieskończone. Jest dla nas nadzieją. Jedyny warunek, aby z niego skorzystać, to decyzja człowieka. Bóg tak bardzo nas kocha, tak bardzo szanuje naszą wolną wolę, że nie robi nic na siłę. On cierpi i czeka.
Miłosierdzie Boże – w teologii chrześcijańskiej to największy z przymiotów Boga, polegający na przebaczeniu grzesznikom. Jest przejawem mocy i dobroci Boga. To tajemnica, w której Pan Bóg tak ukochał świat, że człowiek nie jest w stanie, bez względu na to, jaki by prowadził sposób życia, wyrwać się z tej miłości. Bez względu na liczbę naszych upadków, Bóg zawsze daje szansę. Nie chce, aby jakakolwiek dusza zatraciła się w piekle. Jako kochający ojciec walczy o każdego z nas. Boże miłosierdzie jest wielkie i nieskończone. Jest dla nas nadzieją. Jedyny warunek, aby z niego skorzystać, to decyzja człowieka. Bóg tak bardzo nas kocha, tak bardzo szanuje naszą wolną wolę, że nie robi nic na siłę. On cierpi i czeka.
Niech nikt nie wątpi o dobroci Bożej; choćby grzechy jego były jak noc czarna, miłosierdzie Boże mocniejsze jest niż nędza nasza. Jednego trzeba, aby grzesznik uchylił choć trochę drzwi serca swego na promień łaski miłosierdzia Bożego, a resztę już Bóg dopełni
To z miłości Jezus zdecydował, że odda życie za każdego człowieka. To z miłości przyjmował bolesne ciosy. To z miłości pokornie znosił wyszydzanie. To z miłości zmartwychwstał i objawił nam Boże miłosierdzie. Pokonał grzech, zadał śmierci śmierć, umożliwił osiągnięcie życia wiecznego.
To z miłości Jezus zdecydował, że odda życie za każdego człowieka. To z miłości przyjmował bolesne ciosy. To z miłości pokornie znosił wyszydzanie. To z miłości zmartwychwstał i objawił nam Boże miłosierdzie. Pokonał grzech, zadał śmierci śmierć, umożliwił osiągnięcie życia wiecznego.
Jezus Miłosierny
Jezus Miłosierny
Na obrazie jest Jezus w białej szacie. Unosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, a lewą ręką wskazuje na swoje serce. Pokazuje swoje rany, źródła strumieni miłosierdzia. Symbolizują one chrzest jako wodę i Eucharystię jako krew. Jest to przesłanie, aby człowiek lepiej żył swoim chrztem i głębiej wszedł w Eucharystię. Aby te dwa strumienie go zalały, bezgranicznie opanowały. Woda i krew wytrysnęły z przebitego boku Jezusa podczas ukrzyżowania.
Serce Moje jest miłosierdziem samym. Z tego morza miłosierdzia rozlewają się łaski na świat cały. Wszelka nędza tonie w Moim miłosierdziu, a wszelka łaska tryska z tego źródła – zbawcza i uświęcająca.
Warto zastanowić się, dlaczego na wizerunku Jezusa widoczne są rany na dłoniach? Doskonale tłumaczy to św. Antoni z Padwy, odsyłając do tekstu Izajasza (Iz 49,14-16)
…Oto wyryłem Cię na obu moich dłoniach…
Jezus podczas śmierci krzyżowej wypisał imiona każdego z nas na swoich dłoniach. Zrobił to z miłości wiernej, miłosiernej, przekraczającej wszelkie ludzkie miary. Zrobił to, aby zawsze o nas pamiętać.
Kult miłosierdzia Bożego
Kult miłosierdzia Bożego
Aby doświadczyć owoców orędzia Bożego miłosierdzia, należy żyć miłosierdziem na co dzień. Ważna jest postawa ufności wobec Pana Boga, pełnienie Jego woli we wszystkich sferach życia. Istotna jest też postawa miłosierdzia wobec bliźnich, uwzględniająca godność człowieka potrzebującego. Przejawia się ona w trosce o zaspokojenie potrzeb cielesnych i duchowych (uczynki miłosierne względem ciała i duszy).
Dopiero na tym fundamencie – ufności wobec Boga i miłosierdzia względem bliźnich – wznoszą się nowe formy kultu, które Pan Jezus przekazał siostrze Faustynie. Należą do nich: obraz Chrystusa z podpisem „Jezu, ufam Tobie”, Święto Miłosierdzia w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, Koronka do Miłosierdzia Bożego, Godzina Miłosierdzia i szerzenie kultu Bożego miłosierdzia.
To, co wyróżnia te formy modlitwy od innych, to obietnice, które Jezus dał wszystkim, którzy je będą praktykować.
Tym, którzy czczą obraz Bożego miłosierdzia:
- „Obiecuję, że dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie. Obiecuję tobie, już tu na ziemi, zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi, a szczególnie w godzinę śmierci. Ja sam bronić ją będę jako Swej Chwały” (Dz 48).
- „Przez obraz ten udzielać będę wiele łask dla dusz, a przeto niech ma przystęp wszelka dusza do niego” (Dz 570).
- „Podaję ludziom naczynie, z którym mają przychodzić po łaski do źródła miłosierdzia. Tym naczyniem jest ten obraz z podpisem: Jezu ufam, Tobie” (Dz 327).
- „Te promienie osłaniają duszę przed zagniewaniem Ojca mojego. Szczęśliwy, kto w ich cieniu żyć będzie, bo nie dosięgnie go sprawiedliwa ręka Boga” (Dz 299).
- Jezus powiedział, że zachowa te miasta i domy, w których będzie ten obraz (Uwaga: Ludność Krakowa i Wilna, gdzie krzewiono kult, zostały zachowane od całkowitego zniszczenia, jakiego dokonano w Polsce w czasie II wojny światowej).
Duszom, które ufają:
- „Dusza, która zaufa mojemu miłosierdziu, jest najszczęśliwsza, bo ja sam mam o nią staranie” (Dz 1273).
- „Łaski z Mojego miłosierdzia czerpie się jednym naczyniem, a nim jest – ufność.
Im dusza więcej zaufa, tym więcej otrzyma. Wielką mi są pociechą dusze o bezgranicznej ufności, bo w takie dusze przelewam wszystkie skarby swych łask. Cieszę się, że żądają wiele, bo moim pragnieniem jest dawać wiele, i to bardzo wiele” (Dz 1578). - „Otworzyłem Swe Serce, jako żywe źródło miłosierdzia, niech z niego czerpią wszystkie dusze życie, niech się zbliżają do tego morza miłosierdzia z wielką ufnością. Grzesznicy dostąpią usprawiedliwienia, a sprawiedliwi w dobrym utwierdzenia. Kto pokładał ufność w miłosierdziu moim, napełnię duszę jego w godzinę śmierci swym bożym pokojem” (Dz 1520).
- „…żadna dusza, która wzywała miłosierdzia mojego, nie zawiodła się ani nie doznała zawstydzenia. Mam szczególne upodobanie w duszy, która zaufała dobroci mojej” (Dz 1541).
- Kto ufa miłosierdziu mojemu, nie zginie, bo wszystkie sprawy jego, moimi są, a nieprzyjaciele rozbija się u stóp podnóżka mojego” (Dz 723).
Tym, którzy szerzą miłosierdzie Boże:
- „Duszom, które szerzą cześć miłosierdzia Mojego, osłaniam je przez życie całe, jak czuła matka swe niemowlę, a w godzinę śmierci nie będę im Sędzią, ale Miłosiernym Zbawicielem” (Dz 1075).
- „….i duszom, które wysławiać i głosić będą innym o moim wielkim miłosierdziu, w godzinę śmierci postąpię według nieskończonego miłosierdzia mojego” (Dz 379).
- „Wszystkim duszom, które uwielbiać będą to Moje miłosierdzie i szerzyć jego cześć, zachęcając inne dusze do ufności w Moje miłosierdzie – dusze te w godzinę śmierci nie doznają przerażenia. Miłosierdzie Moje osłoni je w tej ostatniej walce…” (Dz 1540).
Tym, którzy modlą się w godzinie miłosierdzia (15:00):
- „W tej godzinie nie odmówię duszy niczego, która prosi przez mękę moją…” (Dz 1320).
„W godzinie tej uprosisz wszystko dla siebie i dla innych; w tej godzinie stała się łaska dla świata całego – miłosierdzie zwyciężyło sprawiedliwość” (Dz 1572).
Tym którzy odmawiają Koronkę do Bożego Miłosierdzia:
- „Każdą duszę bronię w godzinie śmierci, jako swej chwały, która odmawiać będzie tę koronkę albo przy konającym inni odmówią – jednak odpustu tego samego dostępują. Kiedy przy konającym odmawiają tę koronkę, uśmierza się gniew Boży, a miłosierdzie niezgłębione ogarnie dusze, i poruszą się wnętrzności miłosierdzia mojego, dla bolesnej męki syna mojego” (Dz 811).
- „Gdy tę koronkę przy konających odmawiać będą, stanę pomiędzy Ojcem a duszą konającą nie jako sędzia sprawiedliwy, ale jako Zbawiciel miłosierny” (Dz 1541).
- „Odmawiaj nieustannie tę koronkę, której cię nauczyłem. Ktokolwiek będzie ją odmawiał, dostąpi wielkiego miłosierdzia w godzinę śmierci. Kapłani będą podawać grzesznikom jako ostatnią deskę ratunku” (Dz 687).
- „Zatwardziali grzesznicy, gdy ją odmawiać będą, napełnię dusze ich spokojem, a godzina śmierci ich będzie szczęśliwa” (Dz 1541).
- „Przez nią (koronkę) uprosisz wszystko, jeżeli to, o co prosisz, będzie zgodne z wolą moją” (Dz 1731).
Tym którzy odmawiają Nowennę do Bożego Miłosierdzia:
- „W tej nowennie udzielę duszom wszelkich łask” (Dz 796).
Warunkiem korzystania z tych wielkich obietnic jest praktykowanie tych form kultu zgodnie z duchem tego nabożeństwa, czyli w postawie ufności wobec Boga i miłosierdzia względem bliźnich.
Nie tylko bierz te łaski dla siebie, ale i dla bliźnich, to jest zachęcaj dusze, z którymi się stykasz, do ufności w nieskończone miłosierdzie Moje. O jak bardzo kocham dusze, które mi zupełnie zaufały – wszystko im uczynię
Autor: Anna Sankowska