Dzień powszedni w każdym domu składa się z wielu małych spraw, a Bóg zaprasza mnie, abym wykonywała je z wielką miłością. Jednak bardzo łatwo poczuć się wykorzystywaną wypełniając swoje domowe obowiązki, łatwo o bunt i złość, że mnie się też coś należy i że nie jestem niczyją służącą! Służyć drugiemu – to kosztuje. Wiktoria czerpała siłę z samego źródła: codziennie uczestniczyła we Mszy Świętej, należała razem z mężem do kółka różańcowego, czytała Słowo Boże, brała udział w życiu swojej parafii. Na ostatnich rekolekcjach poznałam pewne polskie małżeństwo, które obecnie mieszka w Niemczech. Ci małżonkowie mają bardzo utrudniony dostęp do Mszy Świętej, spowiedzi, muszą jechać wiele kilometrów na spotkanie swojej wspólnoty. Rozmowa z nimi uświadomiła mi, jakim szczęściem jest, że mam w zasięgu kilku kilometrów wiele kościołów, gdzie Msze Święte, adoracje oraz różne nabożeństwa odbywają się codziennie rano i wieczorem.  Wystarczy pojechać i czerpać. A jednak, tak mi trudno ułożyć sobie dzień, aby znaleźć czas. Jednocześnie jestem przekonana, że sakramenty, adoracja, modlitwa i przede wszystkim codzienna Eucharystia, to jest podstawa i dopiero na tym fundamencie można dalej budować. Bez tego choćbym perfekcyjnie rozpoznała swoje emocje i nauczyła się je doskonale wyrażać, a przy tym idealnie ustawiła swoje granice, nie podołam szarej codzienności. Wiktoria Ulma uwierzyła Miłości, czerpała z Miłości i dzięki temu mogła z miłością służyć innym.