Myślę, że wiele wierzących osób, mimo dobrych chęci, nadal widzi w Panu Bogu istotę najwyższą, lecz odległą od człowieka. Nie mamy przecież tak, jak Apostołowie Pana Jezusa wśród sąsiadów. Nasza wiara często opiera się na tradycyjnych rytuałach, jak uczestnictwo we Mszy Świętej co niedziela. Czasem trudno nam skupić się na homilii kapłana, co dopiero na odczytywanych przez niego treściach z Pisma Świętego.

Tym bardziej dziwne może się wydawać, że relacja z Panem Bogiem może być na tyle żywa, aby zadawać Mu pytania. Nie, nie retoryczne, ale pytania, na które oczekujemy i dostajemy odpowiedź. Może nie natychmiast, ale w odpowiednim czasie.

Tymczasem naprawdę jest to możliwe. Taki żywy kontakt z Bogiem, to nie tylko przestrzeń dostępna dla średniowiecznych mistyków. Pan Bóg jest nadal dostępny na wyciągnięcie ręki, „po sąsiedzku”, jak w czasach Apostołów, tylko znacznie dyskretniej. Pozostał w Swoim Słowie, które uczymy się czytać i rozumieć w połączeniu z naszym życiem.