Ponownie za niego chwyciłam w obliczu kryzysu małżeńskiego. Mi i mojemu mężowi urodziło się trzecie dziecko, a my byliśmy całkowicie obcymi dla siebie ludźmi. Widziałam wtedy dwa wyjścia rozwód albo próba walki o małżeństwo. Zaczęłam modlitwę pompejańską – oczywiście w intencji nawrócenia mojego męża, bo przecież ja byłam bez zarzutu. Pan Pulikowski opowiadał, jak przyszedł do niego do poradni rodzinnej mężczyzna, który miał zeszyt, a w nim według dat i godzin spisane było wszystko, co jego zdaniem jego żona zrobiła karygodnie źle. Ja miałam taki właśnie zeszyt, tyle, że w mojej głowie nie na papierze. Pamiętałam dosłownie wszystko mojemu mężowi, ciągle to roztrząsałam i przerabiałam w sobie na nowo. Czas tej nowenny okazał się czasem prawdziwej walki duchowej, było bardzo ciężko.  Rozpoczynając modlitwę nie byłam w stanie łaski uświecającej. Kończyłam nowennę w szpitalu ze Stasiem chorym na zapalenie płuc. Jednak już wtedy wiedziałam, że jest to początek mojego nowego życia. Potem natrafiłam na „Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny” Św. Ludwika Marii Grignon de Montforta, przeczytałam go i rozpoczęłam 33 dniowe rekolekcje przed zawierzeniem. Czas rekolekcji to kolejny bardzo trudny, ale błogosławiony okres. Był to czas stawania w prawdzie o sobie, Maryja z wielką miłością pokazywała mi jak ja przyczyniłam się do tego, w jakim stanie jest moje małżeństwo, uświadomiłam sobie wiele grzechów. Przeprowadziła mnie przez etap przebaczenia sobie złych decyzji z przeszłości i przebaczenia innym zwłaszcza mojemu tacie. Przystąpiłam do spowiedzi generalnej i z czystym sumieniem 8 grudnia 2018 roku zawierzyłam się Jezusowi przez ręce Maryi.